عرفان شیعی

1 - فکر کردن در عدم و محو کردن همۀ صورت‌ها و موهومات(رسالة سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم، ص۶۷، پاورقی۴۴).

2 - عبور از قیامت کبرای انفسیه به عالم لاهوت با مجاهده(رسالة سیر و سلوک منسوب به بحرالعلوم، ص93، پاورقی72).

3 - سعی در عدم استفاده از قدرت پیدا شده، جز در موارد بسیار ضروری.

4 - سعی در «از جای نجبیدن» بر اثر واردات و حالات. این کار اگرچه در همۀ درجات سلوک لازم است و ما در بحث آفات سفر مفصل آن را توضیح داده‌ایم، ولی در این درجه، بسیار مورد ابتلای سالک است و لذا بر آن تأکید کردیم.

5 -  توجّه فوق العاده به توحید و ذلت خود در پیشگاه ربّ العزّه. این توجّه می‌تواند اثر منفی برخی حالات سالک را در این درجه خنثی سازد.