این سفر «بالحق» است، زیرا سالک در پایان سفر اول به مقام «ولایت» رسیده و وجودش حقانی گشته است. در این سفر سالک از ذات شروع می‌کند و در کمالات آن یکی پس از دیگری سیر می‌نماید. او در همة اسما سیر می‌کند و فقط از «اسم مستأثر» محروم خواهد ماند.
سالک در این مرحله سه مرتبة سرّ، خفی و اخفی را به پایان می‌برد. سرّ فنا در ذات حق، خفی فنای در صفات و افعال حق واخفی، فنا از دو فنای سابق است. از فنای صفت و فعل سالک در صفات و افعال حق به فنا در الوهیت هم تعبیر شده است. (توجه شود که فنا در صفات و افعال در این سفر در قوس نزول مطرح است و نه در قوس صعود، زیرا فنا و توحید افعالی و صفاتی در قوس صعود قبل از فنا و توحید ذاتی برای سالک پیش می‌آید.) با حصول «فنای عن الفنائین» سالک به مرتبة بقا بار می‌یابد و سفر سوم را شروع می‌کند و سفر دوم او پایان می‌پذیرد.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 507