سالک در این سفر محوش از بین رفته و «صحو تام» می‌یابد و با رسیدن به مرتبة بقا از مدهوشی به باهوشی برمی‌گردد و در عوالم جبروت، ملکوت و ناسوت سفر می‌کند و همة این عوالم را با لوازمشان مشاهده می‌کند، از خدا و اسما و صفات او درست خبر می‌دهد، زیرا مخلَص است و قرآن می‌گوید:
«سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ * إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ»؛ (صافات/۱۵۹ و ۱۶۰) «منزه است خدا از آنچه توصیف می‌کنند. مگر بندگان مخلَص خدا».
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 507 تا 508