عرفان شیعی

ـ آرایش زن، بیرون از منزل و در برابر نامحرمان.

ـ پیدا بودن بخشی از موها یا بدن زن در برابر نامحرمان.

ـ استفاده از لباس‌های بدن‌نما و تحریک‌انگیز برای غیر شوهر.

ـ پوشیدن کفش‌های صدادار و با پاشنه‌های بلند برای زنان.

ـ بلند کردن موهای سر و تشبّه به زنان توسط مردان.

ـ ریش‌تراشی که به نظر همهٔ فقها و مراجع تقلید و در تمامی مذاهب اسلامی حرام است و دست‌کم خلاف احتیاط است.

ـ بلند گذاردن سبیل به گونه‌ای که روی لب را بپوشاند.

ـ پوشیدن لباس‌های سبک و آستین‌کوتاه توسط مردان.

ـ استمنا و خودارضایی.

ـ ارتباط با نامحرم به صورت نامشروع در هر سطحی، از چشم چرانی تا نامه‌نگاری و تا... امروزه کمتر کسی است که از بیماری چشم در امان باشد؛ تذوّق که در روایات نهی شده است، یعنی به دنبال ارضای لذّت جنسی بودن از راه حلال و با همسران متعدّد. متاسفانه امروزه به عنوان دوره‌ی‌ نامزدی دختر و پسر با هم مراودات حرام دارند، با اینکه تا پیش از عقد شرعی با سایر نامحرمان تفاوتی ندارند

ـ غذا خوردن نامحرمان بر سر یک سفره و میز.

ـ مشروب‌خواری.

ـ گوش کردن به موسیقی حرام.

ـ غذای بازار خوردن و تنقّلات زیاد مصرف نمودن.

ـ کراوات زدن، کراوات همان صلیب است که در فارسی به آن چلیپا می‌گویند و در گذشته نشانه‌ی مسیحی بودن بوده و به نظر فقها حرام بوده است.

ـ پرحرفی و زیاده‌گویی.

ـ پرخوابی.

ـ دیرخوابیدن شب و دیر برخاستن در صبح.

ـ مُدمحوری و مدگرایی.

ـ تماشای فیلم و رفتن به سینما، به خصوص در حدّ افراط. سینمای سالک حقایق جهان هستی است.

ـ خواندن رمان و به‌ویژه رمان‌های عشقی

ـ استعمال هرگونه مواد مخدّر و حتی سیگار. استاد استعمال مخدرات را مطلقا حرام می‌دانستند ودر پاسخ کسانی که می‌گفتند: بزرگان در گذشته می‌کشیده‌اند! می‌فرمود: ضررش مانند الان برایشان معلوم نبوده است و گرنه نمی‌کشیدند.

ـ سورچرانی.

ـ گردآوری عتیقه‌جات، تمبر، پول‌های قدیمی و ...

ـ وسواس به خصوص در مورد نجسی و پاکی.

ـ تشبّه زنان به مردان و مردان به زنان.

ـ کار زن و مرد در محیط‌های ناسالم مختلط.

ـ مردسالاری یا زن‌ذلیلی به جای حق‌مداری و شایسته‌محوری.

ـ پارتی‌بازی.

ـ سفرهای لهو.

ـ دروغ.

ـ خبرچینی.

ـ غیبت.

ـ تعریف و تمجید از خود.

ـ خودنمایی.

ـ چشم و هم‌چشمی که به‌ویژه در بانوان چشم‌گیر است.

ـ تنبلی.

ـ توقّع انجام کارهای شخصی توسط دیگران.

ـ پرسش‌های غیر ضروری یا غیر نافع.

ـ گدایی.

ـ قسم‌های مکرر به خدا و مقدّسات برای امور بی‌ارزش.