استاد می‌فرماید:
«سالک باید متوجه باشد که در جنگ انفسی به طور کامل از عهده‌ی جنود شیطان برآید و آثار نفسانیه خود را به کلی قطع کند و اصول آنها را از زوایای مخفیه خانه‌ی دل برکند، چه اگر ذره‌ای حبّ مال و جاه و منصب و کبر و شخصیت طلبی و خویشتن دوستی در او باقی باشد، هرگز به کمال نخواهد رسید. لهذا بسیار دیده شده است که بسیاری از انسان‌های کامل پس از سال‌ها ریاضت و مجاهده به کمالات نرسیده، در جنگ انفسی شکست خورده‌اند و علّت آن این است که ریشه‌ی بعضی از صفات هنوز در خانه‌ی دلشان باقی بوده، لیکن پنداشته‌اند که آن ریشه به کلّی از بین رفته است؛ لذا در مواقع امتحان الهی و در مظانّ بروز نفس و جلوه‌ی آثارش آن ریشه‌ها ناگهان جوانه داده و نموّ نموده و کار سالک را ساخته‌اند. توفیق غلبه‌ی بر نفس و جنود آن منوط به دستگیری و عنایات خاصّه حضرت ربّ الارباب است، چه طی این مرحله بدون توفیق و دستگیری خاصّ او صورت نبندد.
می‌گویند: روزی شاگردان مرحوم سید بحرالعلوم را خندان و متبسّم یافتند، علّت را پرسیدند، فرمود: «پس از ۲۵ سال مجاهده اکنون که در خود نگریستم، دیدم دیگر اعمالم ریائی نیست» (لب اللباب، ص۵۴ و ۵۵ با اندکی تصرّف).
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص530 تا 531