عرفان شیعی

سه عامل طرد شدن از دیدگاه استاد:

استاد می‌فرمود:

آن دسته از رفقای ما که طرد می‌شوند و از راه خدا می‌مانند، یکی از سه عامل علی سبیل منع الخلوّ (یعنی حتماً یکی از این سه عامل هست و می‌تواند بیش از یکی هم باشد) علت طرد آنهاست:

1 - خود را از دیگر رفقا بهتر دیدن. ایشان مکرر می‌فرمود: در جلسات آن کسی از همه جلوتر است که خود را از همه عقب‌تر و پست‌تر ببیند.

2 - با اغیار نشست و برخاست کردن. ما قبلاً در بخش «هم‌سفران» وظیفه سالک را نسبت به دیگران که اهل سلوک نیستند، بیان کردیم. 

3 -  تمرد از دستورات سلوکی. البته معمول سالکان کم و بیش از تمرّد خالی نیستند و استاد هم مدارا می‌کند، ولی گاه چنان از حدّ می‌گذرد که چاره‌ای جز طرد قلبی یا خارجی نمی‌ماند. در موارد تمرّد، تذکر رفیقان راه مفید و کارساز است(ر.ک: روح مجرد، ص۵۸۸).