عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

از آفات راه خدا، دستگیری کردن پیش از کمال است. غیر کامل حق دستگیری ندارد، مگر به امر یا اجازه انسان کامل و یا زیر نظر او. شاعر گفته:

ذات‌نایافته از هستی بخش

کی تواند که شود هستی‌بخش

انسانی که به تعبیر مرحوم شیخ حسنعلی اصفهانی فقط فیض‌بگیر است، نمی‌تواند فیض‌بده باشد. چه بسا سالکی با پیدا شدن کمالاتی همانند قدرت بر خواندن ذهن افراد یا قدرت ایجاد نوعی حال معنوی در افراد گمان برد که می‌تواند دستی بگیرد و راهی ببرد.

این آفتی است بس خطرناک که بسیاری بدان مبتلا شده‌اند. نعوذ بالله من شرور انفسنا. مرحوم حدّاد به کسی که کامل نبود و دستگیری می‌کرد و از شاگردانش شکایت داشت، فرموده بود: 

 «عیب از شاگردانت نیست؛ عیب در تو است که با نشان دادنِ در باغ سبزی آنان را به خود جلب کرده‌ای و آن‌گاه که وارد خانه شده‌اند، از عهده طعام و غذایشان بر نمی‌آیی... استاد باید خودش آزاد شده باشد. تو الان گیر هستی و گیر داری! چگونه می‌توانی بنده آزاد کنی؟»(روح مجرد، ص۴۸۶).



منابع : 

  • سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 683 تا 684