امام در هر زمان، قطب و محور عالم امکان است. تمامی ذرّات عالم با امام پیوند دارند. هیچ موجودی نیست که با امام سر و سرّی نداشته باشد. اما کار اصلی امام هدایتگری نوع بشر به سمت الله است. این سِمَت باعث می‌شود که امام با سالکان راه خدا پیوندی ویژه داشته باشد. این پیوند طرفینی است. این پیوند طرفینی موجب آن است که اگر در نفس امام علیه‌السلام گرفتگی پیش آید، در نفس سالک هم قبض روی دهد. البته گاه ممکن است گرفتگی نفس امام در مورد خصوص این سالک و آن هم به‌خاطر نقصی در عملکرد خود او باشد و گاه ممکن است به‌خاطر جهت دیگری بوده باشد. به هر حال یکی از عوامل قبض، گرفته بودن نفس «استاد خاص» یعنی امام زمان عج الله تعالی فرجه شریف است. به این نکته در برخی روایات و عبارات اشاره شده است.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 706 تا 707