اگر دل استاد بگیرد، دل شاگرد سلوکی او هم می‌گیرد. چه سبب این گرفتگی، عملکرد شاگرد باشد و چه نباشد، سرّش هم همان پیوند عمیق میان این دو است و گاه بر عکس هم می‌شود، یعنی گرفتگی دل شاگرد در گرفتگی دل استاد نقش دارد.
مرحوم سید هاشم حدّاد در نامه‌ای خطاب به شاگردش مرحوم علامه طهرانی می‌نویسد:
«چرا دلت از من گرفته؟ وقتی دلت از من گرفته می‌شود، قبض بر بنده حاصل می‌شود»(روح مجرّد، ص۵۳۷).
دربارة ارتباط این استاد و شاگرد، مرحوم حدّاد گفته است:
«هر کجای عالَم باشی، ما با توایم. رفاقت و پیوند ما طوری به هم زده شده که قابل انفکاک نیست»(روح مجرّد، ص36).
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 707