وظیفة سالک در حال قبض کاستن از اعمال عبادی و فشار وارد نکردن به نفس است. در روایت آمده:
«إنّ لِلقُلوبِ إقْبالا و إدبارا فاذا أَقْبَلَت فَاحْمِلُوها علی النَّوافِل و إذا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِها علی الفَرائِض» (نهج‌البلاغه، بخش حکمت)؛
«جان‌ها را اقبال و ادباری است، پس هرگاه سرحال بود بر مستحبّات واداریدش و هرگاه بی‌حال بود، بر واجبات اکتفا کنید».
و نیز وظیفة دیگر این است که اگر قبض خواسته است در راه رفعش بکوشد تا از جام بسط، می طهور بنوشد.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 712