از دیدگاه فلسفی، اولین معلول یا نخستین امری که از خداوند صادر می‌شود، موجود مجردی به نام عقل اول است، که در مرتبه پس از آن، عقل دوم و همین‌طور همه کثرات به‌ترتیب در مجردات و به‌تدریج در مادیات خلق می‌شوند. اما از دیدگاه عرفانی صادر نخستین یا اولین ظهور، نَفَس رحمانی است .
مبحث نفس رحمانی از بحث های مهم عرفان نظری است که تقریبا از آن در فلسفه سخنی به میان نیامده است. تنها صدرالمتالهین با الهام گیری از آموزه های اهل معرفت ، نکاتی را در این زمینه در دستگاه فلسفی خویش گنجانده است.
به باور اهل معرفت مبحث نفس رحمانی در زمره مباحثی است که بدون دست یابی به مقام دریافت تجلی ذاتی نمی توان ابعاد آن را به خوبی دریافت.
در پست های بعدی نفس رحمانی از جهات متعدد بررسی می‌شود.
منابع :
- یزدان پناه – سید یدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، ص 539
- امینی نژاد – علی، حکمت عرفانی، ص 307