عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

معرفى اجمالى‏

« شرح التعرف لمذهب التصوف»، به زبان فارسى، شرحى است گسترده، نوشته خواجه امام ابو ابراهیم اسماعیل بن محمد مستملى بخارى.

متنى که این شرح پیرامون آن نگاشته شده است، کتابى فشرده و موجز به زبان عربى با نام« التعرف لمذهب التصوف» است و توسط ابو بکر بن ابو اسحق، محمد بن ابراهیم بن یعقوب نجارى کلاباذى به رشته تحریر درآمده است و یکى از مهم‏ترین آثار عرفانى است.



شرح حاضر، از مهم‏ترین و معتبرترین و کهن‌‏ترین متن صوفیانه زبان فارسى است( گذشته از این، نسخه‌‏اى خطى از آن، به اعتبارى در شمار دومین نسخه خطى تاریخ‌‏دار زبان فارسى است).

این شرح، به نام‌‏هاى متعدد خوانده شده است، از قبیل« نور المریدین و فضیحة المدعین»،« نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»،« کشف المحجوب شرح التصوف».

شارح، در مقدمه‌‏اى کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنى بر تألیف کتابى مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسى بیان کرده است.

روش شارح آن است که ابتدا، کلام مصنف را ترجمه کرده، سپس بر اساس اندیشه‏‌هاى کلامى، حدیثى و فقهى و نظایر آن به شرح متن مزبور روى آورده و در این کار، دقت و امانت تمام به کار برده است. وى، دیباچه متن یاد شده را نیز جمله به جمله، نقل کرده است، سپس به ترجمه آن به پارسى پرداخته است.

شارح، در ترجمه، شیوایى و روانى کلام را به‏گونه‏اى ستایش‏انگیز، رعایت کرده است. فصاحت و روانى و امانت در ترجمه، از کلام وى پیداست، ولى اصرارى در آوردن واژه‏‌هاى سره فارسى ندارد. قصد و غرض او، رسایى کلام است، نه زیباى آن. شرح‏ها، گاه کوتاه و گاه بلند است و این کوتاهى و بلندى ناگزیر و معلول اهمیت و نوع مطلب مورد بحث است.

شارح، همه جا با ماتن هم‌‏داستان نیست، بلکه در مواردى نه چندان کم، دیده مى‏شود که با نظر وى موافق نمى‌‏باشد. گاه، از سر هم‏دلى به توجیه رأى‌‏هاى ماتن مى‌‏پردازد، ولى در بیشتر موارد، خود استدلال مى‏کند و نارسایى استنباط مصنف را باز مى‌‏نماید، اما حکم کلى آن است که با وى، در کلیت، هم‌رأى و هم‏داستان است.

شارح، در بزرگداشت خلفاى راشدین به مبالغه مى‌‏پردازد، اما هیچ‏گاه احترام خاندان گرامى پیامبر را فرو نمى‌‏گذارد. وى، هرچند، امام على را، امام بر حق مى‏‌داند و معاویه را یاغى مى‌‏خواند، اما دشنام به وى را روا نمى‌‏شمارد.

نثر کتاب، نثر استوار و ساده و بى‌تکلف سده پنجم است و همچون برخى از نوشته‏‌هاى این دوره، ناهم‏آهنگ است.

تمام مطالب مطرح شده توسط شارح، در چهار جلد تنظیم گردیده است. کتاب، توسط محمد روشن، مقدمه‏‌نگارى و تحقیق و تصحیح و حاشیه‏‌نگارى شده است. ایشان، در پیش‏گفتار خویش، واژه‌‏ها و ترکیب‏‌هاى نادر کتاب را ذکر کرده و توضیح داده است و در جلدى جداگانه( جلد پنجم)، به شرح و توضیح آیات و احادیث و عبارات و اشعار عربى کتاب پرداخته است.


منابع :

  • ویکی نور