عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

از دیگر ویژگی های دوره دوم عرفان نظری، تأثیرات گسترده آن بر "عرفان عملی" می باشد؛ مانند تشکیل دوره سوم عرفان عملی که در آن ادبیاتی فنّی و مبتنی بر مباحث هستی شناختی و انسان شناختی برای تحلیل و بررسی سلوک و مراحل سلوکی پدید آمد، و مسائلی مانند اسرار ریاضت و سلوک، مراتب کمالی انسان، مراحل نهایی سلوک، دسته بندی های جدید سلوکی، و ... مورد بحث قرار گرفت. "عرفان ادبی" نیز در اثر تأثیرات عرفان نظری دستخوش تغییراتی گشت، ولی از آن جا که این دو بحث، خارج از اهداف این نوشتار بوده و نیز نیاز به مقدماتی دارند که ذکر آن ها سبب تطویل می گردد، از پرداختن به آنها چشم پوشی می شود.

به هر حال آموزه‌های جدید عرفان نظری دست عده‌ای را باز کرد تا مضامین غنی عرفانی را با حال و هوای احساسی و ادبی بیان کنند و اشعار غنی‌ای را بسرایند. دیوان عراقی و گلشن راز شبستری و اشعار جامی بیان احساسیِ مضامین عرفانی می‌باشد.

منابع :

  • یزدان پناه-سید یدالله، سیری در تاریخ عرفان اسلامی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)
  •  یزدان پناه سید یدالله، فروغ معرفت، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، صص 96 تا 105