عرفان شیعی

در تفسیر شریف المیزان بر این نکته تأکید شده که موسی علیه‌السلام چون به خدمت ذات اقدس خداوند باریافت، خداوند نفرمود الله من هستم: «أنّ الله هو أنا»، بلکه فرمود:

(اِنَّنی اَنَا الله) (طه/14)

یعنی خود را از راه اشهاد و ارائه معرفی کرد، به طوری که موسای کلیم او را مشاهده کرد و بعد شناخت، چون خدای قرآن خدای حاضر است و مقتضای حضور شی‌ء آن است که به واسطه ذات شی‌ء اسم و وصف آن معرفی شود نه بالعکس. انسان واصل ابتدا خدا را می‌شناسد و سپس خود را و دیگر اشیا را به او می‌شناسد و به برکت همین آیات است که عارفان محقق موفق به یافت حضور حق در هستی شده‌اند.