صدرا برای رساندن فلسفه به نقطه به رسمیت شناختن وحدت شخصیه وجود ، تلاش های متعددی انجام داد که از جمله آنها ، پیگیری کار شیخ اشراق و طرح روش شهودی در کنار روش بحثی بود. توجه به روش بحثی در آثار صدرا چنان جدّی است که باید آن را یکی از مختصات حکمت متعالیه صدرایی دانست. از سوی دیگر، نقش اشراق و جایگاه برتر شهود دراین مکتب را نیز نمی توان نادیده گرفت. جمع این دو مطلب، نیاز به توضیح بیش تری دارد که در ادامه در حدّ این نوشتار بدان می پردازیم.
روش خاص صدرا، استفاده از روش اشراقی – بحثی است که البته دارای تفاوت هایی با روش شیخ اشراق است. سنت بحثی (استدلالی، نظری، فکری، ذهنی)، به معنای استفاده از مبادی اولیه و چینش صغری و کبری برای رسیدن به مجهول و مطلوب فکری می باشد. روش اشراقی (شهودی، کشفی، حضوری) نیز به معنای استفاده از شهود برای رسیدن به واقعیت است. صدرا از هر دو روش بحث و شهود استفاده می کند، ولی با ویژگی های خاصّی که پیش از او رایج نبود.
منابع :
- یزدان پناه - سید یدالله، فروغ معرفت، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، ص 123