همت سرمایهی اصلی سفر سالک است که گفتهاند:
«المَرءُ یطیرُ بِهِمَّتِهِ کما انّ الطیر یطیرُ بجَناحَیه»؛
«انسان با همتش پرواز میکند، چنانکه پرنده با دو بالش پرواز میکند».
همتِ بلند معمولاً از نفس قوی نشأت میگیرد. البته راههایی برای تقویت همت وجود دارد که در بحث همت از بخش «زاد و توشه سفر» خواهیم گفت. این مقدار مسلم است که عمده در سرعت سیر سالک، بلندی همت اوست. این است که سالکان دائماً از الله همت میطلبیدند:
همّتم بدرق راه کن ای طائر قدس
که درازست رهِ مقصد و من نوسفرم (دیوان حافظ)منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیتالله علی رضائی تهرانی، ص 171