فقط خدای متعال می‌داند که تاکنون به برکت رفقای سلوکی چه مقدار از سالکان راه خدا از کریوه‌های سخت گذشته و مشکلات کمرشکن طاقت‌فرسا را پشت سر نهاده‌اند.
یکی از شاگردان ثابت‌قدم عارف کامل مرحوم حاج شیخ محمدجواد انصاری همدانی که بعد به جرگه مریدان مرحوم حدّاد و استاد پیوست می‌گفت:
چند بار از مرحوم انصاری پرسیده شد که آقا! چه کنیم که حالمان خوب شود؟ و پاسخ همواره یکی بود و آن اینکه رفقا با هم گرم باشند و به هم خوبی کنند.
استاد می‌فرمود:
«در گذشته گاری‌ها را با اسب می‌کشیدند، گاه یک اسب و گاه دو اسب و گاه تا چهار اسب به گاری می‌بستند. اگر یکی از این چهار اسب خسته می‌شد، چون در کنار دیگر اسب‌ها بود خود را می‌کشید و در حقیقت آنها او را می‌کشیدند».
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 196 تا 197