سالک پس از آغاز در سلوک اگر مطیع باشد و تمرّد نکند، یعنی دستورات سلوکی‌اش را به خوبی و با دقت انجام دهد، پس از مدتی کم یا زیاد عاشق می‌شود و خورشید عشق از مشرق روحش طلوع می‌نماید. که اگر چنین نشود، معلوم می‌گردد مشکلی وجود دارد. یا استاد شیاد است و راهزن و یا سالک متمرّد است و نافرمان و یا گرهی در کار است، مثلاً عزیزی همچون پدر و یا مادر از سالک ناراحتند و ... بالاخره، از اولین ثمرات سلوک، پیدا شدن عشق در جان آدمی است.
اگرچه همۀ دستورات سلوکی در ایجاد عشق نقش دارند، ولی نقش اساسی از آن مراقبه است و لذا هر چه مراقبه شدیدتر باشد، پیدایش عشق سریعتر خواهد بود.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 217