استاد خاص یا پیامبر است و یا امام. راه شناخت پیامبر معجزه است. معجزه برهانی بر نبوّت خاصّه است. معجزه اختصاص به کار خارق عادت ندارد، بلکه در گفتار هم تحقق پیدا می‌کند. معجزۀ فعلی بیشتر برای تودۀ مردم کاربرد دارد و معجزۀ قولی برای فرهیختگان. امیر بیان علی مرتضی صلواه‌الله علیه فرمود:
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِه»( مستدرک الوسائل، ج۹، ص۲۲)؛ «شخصیت آدمی زیر زبانش نهفته است».
آری:
تا مرد سخن نگفته باشد
عیب و هنرش نهفته باشد
راه شناخت امام تصریح پیامبر یا امام به امامت یک فرد است. البته این نظر شیعه و درست هم همین است. شیعه معتقد است خداوند امام را انتخاب می‌کند و به پیامبر دستور می‌دهد او را به عنوان وصی معرفی کند. در امت اسلامی لقب وصی منحصراً لقب امیرمؤمنان علی علیه السلام است و این مطلب چنان مسلم و روشن بوده که در کتب لغت همچون قاموس اللغه نیز یاد شده است.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 236 تا 237