اگر گفتیم کارهایی فقط از دست کامل برمی‌آید و از دست دیگران ساخته نیست، صدور چنین کارهایی شاخصۀ کمال است. مثلاً اگر احیاء و اماته یعنی زنده کردن و میراندن، طی الارض و تقریر صحیح و کامل مباحث دقیق و عالی عرفانی را از آثار کمال دانستیم، قهراً باید بگوییم کسی که بر این امور توانمند باشد، انسان کامل است. نگارنده تاکنون به کاری که ویژۀ کامل باشد، دست نیافته و امور ذکر شده را مخصوص کمّل نمی‌داند. آری، پرورش انسانی کامل نشانۀ کمال است. ناقص نمی‌تواند کامل تربیت کند، ولی در مقام اثبات بسیار دور می‌نماید که ما بخواهیم کمال استاد را از راه کمال شاگرد اثبات کنیم.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 240