عرفان شیعی

بعضی انسان‌ها دوست دارند همیشه به کاری بدنی مفید یا نامفید مشغول باشند. مهم کارکردن است. اینان نظیر کودکانی هستند که روانشناسان به آنها «بیش‌ فعّال» می‌گویند، کودکانی که لحظه‌ای آرام و قرار ندارند. کار بسیار، بدون هدفی ارزشی، جمعیت خاطر را از بین می‌برد. استاد معتقد بودند حتی کارهای خیر اجتماعی نباید همۀ وجود آدمی را به گونه‌ای تسخیر کند، که خلوت آدمی را بگیرد. تعبیرشان این بود «سالک نباید مانند گوشت قربانی باشد». معمولاً به صاحب قربانی چیزی از گوشت قربانی نمی‌رسد. می‌فرمود: 

حتی رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم نیاز به خلوت دارد و در کنار «سبحا طویلا» در روز باید «ناشئۀ اللیل» در شب داشته باشد.