فقر و ناداری اگر همراه با قناعت نباشد، خاطر را مشوّش میسازد و شاید دربارۀ همین فقر در روایت آمده است:
«کَادَ الْفَقْرُ أَنْ یکُونَ کُفْرا» [۵]؛ «فقر به کفر نزدیک است».
عارف کامل مرحوم شیخ محمد بهاری میفرماید:
«سالک باید فارغ البال از امر معاش باشد، اِمّا بالتموّل و اِمّا بالقناعۀ و التوکل» (تذکرة المتقین، ص۱۲۶).
البته در جای دیگر میفرماید:
«الوصول الی السعادۀ الابدیه بالفقر ایسر و اسهل»؛ ( تذکرة المتقین، ص۱8۲) «رسیدن به سعادت جاودانه با فقر آسانتر است».
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیتالله علی رضائی تهرانی، ص 316