عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

فقر و ناداری اگر همراه با قناعت نباشد، خاطر را مشوّش می‌سازد و شاید دربارۀ همین فقر در روایت آمده است:

«کَادَ الْفَقْرُ أَنْ یکُونَ کُفْرا» [۵]؛ «فقر به کفر نزدیک است».

عارف کامل مرحوم شیخ محمد بهاری می‌فرماید:

«سالک باید فارغ البال از امر معاش باشد، اِمّا بالتموّل و اِمّا بالقناعۀ و التوکل» (تذکرة المتقین، ص۱۲۶).

البته در جای دیگر می‌فرماید: 

«الوصول الی السعادۀ الابدیه بالفقر ایسر و اسهل»؛ ( تذکرة المتقین، ص۱8۲) «رسیدن به سعادت جاودانه با فقر آسان‌تر است».


منابع : 

  • سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 316