بودن با اهل دنیا که هدف اعلایشان در زندگی رسیدن به دنیا یعنی ماسوی الله است، خاطر آدمی را پریشان می‌سازد. هم‌چنین بودن با انسان خاطرپریشان اگرچه سالک باشد، پریشانی خاطر را به دنبال می‌آورد.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 316