سالک سیاست می‌فهمد و اهل کیاست است، اما سیاستی که عین دیانت باشد و نه سیاستی که با انجام کارهای مغایر با دین، اخلاق، مروت و بلکه گاه انسانیت همراه باشد. ورود در بازی‌های سیاسی جمعیت خاطر را می‌زداید. پذیرفتن مسئولیت اجتماعی برای انسان کم‌ظرفیت که خودسازی نکرده، آفت دین و جان اوست و برای سالک فقط در صورتی رواست که وظیفۀ او باشد و ترکش ترک امر واجب تلقی گردد. بهترین عامل برای جمعیت خاطر صمت و سکوت به همراه مراقبه و توجه و عزلت ممدوح است. دربارۀ این امور در همین فصل سخن خواهیم گفت.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 316 تا 317