عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

عرفان شیعی

عرفان اسلامی در بستر تشیع

سالک باید تلاش کند همیشه در حال طهارت (وضو و...) به سر برد. حالت ناپاکی برای سالک مضرّ است. در حال جنابت ماندن، سالک را ساقط میکند. استاد میفرمود:

«اگر هم دسترسی به آب ندارید، تیمم بدل از غسل به‌جا آورید تا روح کمتر آلوده گردد. این تیمم مبیح للصّلوهٔ (مجوز نماز) نیست».

بسیاری از مردم حتی مؤمنان متعهد عادت کرده‌اند که شب هنگام که نزدیکی می‌کنند، بخوابند و پیش از نماز صبح غسل جنابت کنند، این کار برای سالک سمّی مهلک است

در حالات مرحوم قاضی گفته‌اند:

روزی شاگردان، ایشان را سرماخورده یافتند و فهمیدند ـ به تصریح خود ایشان ـ که نیاز به غسل واجب و در دسترس نبودن آب گرم و باز نبودن حمام‌های عمومی در شب، باعث آن بوده است. ایشان فرموده بود: «نتوانستم تحمل کنم و تا صبح در حال جنابت بمانم و لذا با آب سرد غسل کردم».

به هر حال، سالک باید به مجرد جنب شدن، غسل کند. زن سالک باید به مجرد قطع خون حیض، غسل کند. سالک باید همیشه با وضو باشد. غسل‌های مستحب و به‌ویژه غسل جمعه را به‌جا آورد. امیرمؤمنان علی صلواه‌الله علیه هرگاه میخواست کسی را با وصف تنبلی وصف کند، چنین میفرمود:

«از ترک‌کنندهٔ غسل جمعه تنبل‌تر است» (بحارالانوار، ج۷۸، ص۱۲۸).


منابع : 

  • سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، ص 325