استاد می‌فرمود:
مرحوم قاضی به شاگردان می‌فرمود: دنبال حال بگردید. ببینید در چه مکان یا با چه عملی حال پیدا می‌کنید، کوفه، سهله، نجف، کربلا و ... و قدر آن را بدانید. می‌دانیم که حال مقدمه مقام است. نداشتن حال خوب نیست، چه اینکه توقّف در حال هم خوب نیست. «حال ناشی از ذکر و فکر بدون مراقبت مطلوب نیست، زیرا موقّتی است و نه تنها به مقام نمی‌انجامد که خود هم پایان می‌پذیرد. پس گول حالی را که ذکر بی‌مراقبه بیاورد نباید خورد». این از افادات مرحوم مولی حسینقلی همدانی است(تذکرة المتقین، ص۱۹۴).
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم فرمود:
«إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا و لا تُعرِضوا عنها»(بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۲۱)؛
«در زمانۀ زیستن شما خدایتان نفحه‌هایی جان‌بخش دارد؛ به آنها روی کنید و از آنها روی مگردانید».
این سخن پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم همان توجه و اعتنا به حالات معنوی است که اولیا بر آن تأکید ورزیده‌اند. البته می‌دانیم که صحت و سقم همۀ حالات و واردات را استاد تأیید و تعیین می‌کند و در صورت نهی او، نباید آنها را دنبال کرد.
منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیت‌الله علی رضائی تهرانی، صص 339 تا 340