تسبیح اعم از تقدیس است. زیرا تقدیس تنزیه حق تعالى است از نقایص امکانى و حدوث که تنزیه ذات است؛ و تسبیح، تنزیه حق تعالى است از آن نقایص و از کمالات لازمه براى موجودات کونى، زیرا از این جهت که لوازم موجودات کونى هستند مقیدند و خارج از اطلاق و براى مقام شامخ حق تعالى زیبنده نیستند.
در حدیث است که طعام ملائکه تسبیح است و شرابشان تقدیس، سرّ آن از این بیان معلوم مىشود که تسبیح که تنزیه در مقام ذات است، با طعام مناسب است. و تقدیس که تنزیه در مقام صفات است (یعنى تنزیه از صفات نقیصه است) با شراب مناسب است.
حدیث این است که «طعامهم التسبیح و شرابهم التقدیس». چون سبوح بیان توحید ذات است و قدوس بیان توحید صفات.
منابع :
ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، علامه حسن زاده آملی، ص: 26