اگر اتصاف موضوع به محمول به هیچ کدام از حیثیت های فوق مقید نباشد، آنگاه می گویند محمول به حیثیت اطلاقی بر موضوع حمل می شود، مثلا موضوع در گزاره حق سبحانه موجود بالذات است، بدون حیثیت تعلیلی موجود است، زیرا هیچ گاه غیر نمی تواند علت اتصاف حق به وجود، به عنوان واجب الوجود، باشد. همچنین حکم موجودیت، بدون قید یا حیثیت تقییدی به حق نسبت داده می شود زیرا این وجود حق است که اصیل است و تمام متن واجبی را فرا گرفته است.
استاد آشتیانی در این زمینه می گویند:
حیثیت اطلاقیه که وصف ماهیت است، (الماهیه من حیث هى هى لیست الا هى». این حیثیت نه حیثیت تقییدیه و نه تعلیلیه است.
منابع :
- یزدان پناه – سید یدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، ص 172
- آشتیانی – سید جلال الدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ص 166