این تعبیر از حدیث نبوی:
«الدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّة الْکَافِر» ( معانی الاخبار، ص۲۸۸؛ وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۱۷)؛
«دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است»، اخذ شده است. سالک باید قفل این زندان را بشکند و به سوی آزادی مطلق که عین عبودیت مطلقه نسبت به پروردگار است، بگریزد.
غلام همّت آنـم که زیـر چرخ کبـود
ز هرچه رنگ تعلّق پذیرد آزاد است(دیوان حافظ)
دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم (دیوان حافظ)منابع :
- سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، آیتالله علی رضائی تهرانی، ص 382