از نظر اهل الله، شریعت (به معنای عام آن که شامل تمام معارف دینی می شود) چیزی جز حاصل کشف تام محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست و بنابراین خطایی در آن راه ندارد و بالاتر از آن کشفی ممکن نیست. از این رو شریعت یکی از معیارهای ارزیابی صدق و کذب مشاهدات و مکاشفات در مسیر سیر و سلوک می باشد. در واقع، ارزیابی مشاهدات عرفانی با شریعت به معنای محک زدن مکاشفه های غیر تام با مکاشفه تام است.
بنابراین همان گونه که در پست های پیشین به اقامه برهان از طریق عقلی برای اثبات وحدت وجود پرداختیم، به همین ترتیب، از نظر عرفا مطابقت ظاهر آیات و روایات با اصل و لوازم این دیدگاه، خود دلیلی مستقل بر صدق دعوی وحدت وجود خواهد بود.
عارفان بدون اینکه به تاویل و تفسیر نابه جا و غیر فنی در ظواهر قرآن و روایات دست بزنند، یافته های خود را درباره این دیدگاه اساسی مطابق با آنها می یابند.
به این ترتیب ، آنها سه منبع معرفتی مستقل، یعنی، شهود، عقل، شریعت را موید این نظریه می یابند و با اطمینان کامل، از صحت آن سخن می گویند. در اینجا می کوشیم بخشی از آیات و روایاتی را که اثبات کننده این نظریه اند و با آن مطابقت دارند، در شش دسته کلی در معرض داوری خوانندگان قرار دهیم.
منابع :
- یزدان پناه – سید یدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، صص 154 تا 156