کنیت وی ابو عبدالله است. شیح محیی الدین بن العربی – قدس الله تعالی روحه – در بعضی از رسایل می‌فرماید که: «از این طایفه ما بعضی را دیده‌ایم که صورت روحانیت ایشات متجسد و متمثل می‌شود بر صورت جسمانیت ایشان و بر آن صور متجسّده افعال و احوال می‌گذرانند... و چنین بود حال ابو عبدالله موصلی که معروف است به قضیب البان»
قاضی موصل را نسبت به وی انکار تمام بود، یک روز دید که در یکی از کوچه‌های موصل از مقابل وی می‌آید... با خود گفت «وی را می‌باید گرفت و قصه وی را به حاکم رفع کرد تا وی را به سیاست برساند» ناگاه دید که به صورت کُردی برآمد و چون مقدار دیگر پیش آمد به صورت اعرابیی برآمد و چون نزدیک‌تر شد به صورت یکی از فقها ظاهر شد. چون به قاضی رسید گفت: «ای قاضی کدام قضیب البان را حاکم می‌بری و سیاست می‌کنی؟» قاضی از انکار خود توبه کرد و مرید شد.
پیش شیخ عبدالقادرگفتند که: «قضیب البان نماز نمی‌گذارد» گفت «مگوئید که همیشه سر وی در خانه کعبه در سجود است» (نفحات الانس، ص ۵۲۵)
منابع :
- یزدان پناه-سید یدالله، سیری در تاریخ عرفان اسلامی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)